🐯 Jak Wygląda Mały Pies

Schipperke to mały puchaty piesek, nikt by się nie spodziewał, że tak dobrze odnajdzie się w roli stróża. To energiczny czworonóg o psotnym usposobieniu, pewnie dlatego przez niektórych nazywany jest “czarnym diabłem”. Dawniej brukselscy rzemieślnicy organizowali wystawy dla psów tej rasy – zadaniem tych zwierząt było, jak najlepsze zaprezentowanie swojej obroży. Dziś te urocze stworzenia goszczą w wielu domach, chociaż w Polsce nie są zbyt popularne. Osoby zainteresowane ich nabyciem zastanawiają się, gdzie kupić schipperke? Jak wybrać hodowlę i jakie wymagania stoją przed potencjalnym opiekunem? Chętnie odpowiemy na pytania dotyczące tej rasy. 1. Schipperke – szczypta podstawowych informacji o rasie 2. Jak wygląda czarny pies rasy schipperke? 3. Jak sprawić, by schipperke zachwycał wyglądem na pokazach psów? 4. Jak pielęgnować małego czarnego psa na co dzień? 5. Jakie usposobienie mają te małe psy? 6. Schipperke – wychowanie 7. Szkolenie małych psów rasy schipperke 8. Schipperke – hodowla idealna 9. Zdrowie schipperke 10. Żywienie małych psów rasy schipperke 11. Schipperke – cena za psa i inne wydatki 12. Podsumowanie Schipperke – szczypta podstawowych informacji o rasie Pomimo, że schipperke wyglądem bardziej przypomina szpica, to Międzynarodowa Federacja Kynologiczna zaliczyła go do 1 grupy psów pasterskich i zaganiających. Czworonóg ten należy do 1 sekcji psów pasterskich. Dokładny opis rasy można znaleźć we wzorcu numer 83. Organizacje kynologiczne Schipperke jako rasa uznany przez: Australian National Kennel Council (ANKC) – został przypisany do grupy VII – Psy „niesportowe” (Non sporting),World Kennel Union (WKU) – otrzymał pozycję w grupie psów pasterskich. Przez inne większe organizacje: American Kennel Club (AKC) – przypisany do grupy psów „niesportowych” (Non-Sporting Group),Kennel Club in the United Kingdom (KC-UK) – przypisany do grupy psów użytkowych (Utility),Canadian Kennel Club (CKC) – otrzymał wzorzec VI-15 i został przypisany do grupy psów „niesportowych” (Non-sporting Dogs)United Kennel Club (UKC) – przypisany do grupy psów do towarzystwa (Companion Dog Group) Historia rasy Ten mały czarny pies pochodzi z Belgii, najprawdopodobniej owczarek belgijski czarny i schipperke wywodzą się z jednej linii hodowlanej. Pochodzą od leuvenaara – psa pasterskiego, w obrębie tej rasy wyróżniono osobniki większe i mniejsze, właśnie takie jak schipperke. Czworonoga tego kiedyś najczęściej wykorzystywano do polowań na myszy i inne niewielkie gryzonie. Inna teoria głosi, że miały pilnować łodzi cumujących w belgijskich portach. Obecnie to świetni stróże, a także oddane psy do towarzystwa. Mimo wszystko w Polsce nie cieszą się dużą popularnością. Cechą wyróżniającą tę rasę na tle innych jest fakt, że kiedyś ich ogony były przycinane ze względów estetycznych, dziś zdecydowanie odchodzi się od tych praktyk, jednak najbardziej pożądane u tych zwierząt są krótkie ogony. Szczenięta czasami rodzą się całkowicie bez ogona. Jak wygląda czarny pies rasy schipperke? Schipperke najogólniej mówiąc to mały, czarny pies, rasa ta nieco przypomina psy w typie szpica. Mimo wszystko posiada indywidualne cechy wyglądu, które podkreślają jego wyjątkowość. Opowiemy o nich trochę więcej. Ogólny opis wyglądu Piesek ten jest niewielki, lecz dość przysadzisty, jego sylwetka ma kształt prostokąta. Ma on spiczaste uszy, są małe i wysoko osadzone na głowie. Pyszczek psa jest trochę podobny do tego, który ma wilk. Oczy schipperke mają kształt migdała, zazwyczaj są koloru ciemnobrązowego. Ogon może występować w kilku wersjach i nie jest to uważane za wadę. Niektóre osobniki mają szczątkowy ogon lub zupełny jego brak. Ich kończyny przednie są proste i drobne, tylne zaś dobrze umięśnione. Jakie schipperke ma wymiary? Schipperke to mały pies, rasa taka jak ta powinna ważyć od 3 do 9 kg, przy czym waga najbliższa ideału wynosi od 4 do 7 kg. We wzorcu nie ma podanego konkretnego przedziału wzrostowego. Możemy przyjąć, że im czworonóg jest dłuższy, tym jego wysokość w kłębie powinna być większa. Niektóre źródła mówią o tym, że pies tej rasy może mierzyć ok. od 22 do 35 cm. Rodzaje i kolory umaszczenia u schipperke Szata tego puchatego psa składa się z dwóch warstw, pierwszą z nich stanowi miękki podszerstek, drugą natomiast gęsty włos okrywowy, który obficie porasta ciało zwierzęcia. Na uszach i głowie jego sierść jest najkrótsza, na tułowiu nieco dłuższa, natomiast na szyi i piersi – najdłuższa, tworzy tym samym coś na kształt lwiej grzywy. Jak sprawić, by schipperke zachwycał wyglądem na pokazach psów? Aby dobrze przygotować schipperke do wystawy, najpierw będziesz musiał zadbać o jego zdrowie i kondycję fizyczną. Zbilansowana dieta i kontrolne wizyty u weterynarza to klucz do sukcesu. Trzeba pamiętać także o tym, by nauczyć pupila poruszania się po ringu wystawowym dla psów – warto ćwiczyć posłuszeństwo. U psa, który bierze udział w pokazach, ważna jest ogłada i nienaganna prezencja. Przedtem warto go dokładnie wyczesać, a także wykąpać, używając szamponu, który intensyfikuje czarną barwę oraz lekko przystrzyc odstające włosy. Jak pielęgnować małego czarnego psa na co dzień? Pielęgnacja schipperke zdecydowanie wymaga od opiekuna dużej systematyczności. Kiedy zabiegi wejdą z czasem do naszej codziennej rutyny, dbanie o tego czworonoga stanie się przyjemnością – podpowiemy, jak to zrobić. Jak chronić schipperke przed insektami? Na spacerach ze swoim pupilem mogą zdarzyć się nieprzyjemne niespodzianki. Kleszcze niemiłosiernie atakują przez cały rok. Aby uniknąć kłopotu i zaoszczędzić stresu zwierzęciu, najlepiej stosować odpowiednią profilaktykę. W tym celu warto zakupić preparaty przeciwdziałające groźnym pasożytom. Najlepiej wybierać te polecane przez innych miłośników czworonogów. Obroże Foresto od Bayer cieszą się dużą popularnością, ponieważ skutecznie zwalczają klaszcze i inne pasożyty. Ważne jest również stosowanie podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych – opowiemy, co zrobić, by sierść pupila była piękna i lśniąca. Kąpiel i czesanie schipperke – o czym należy pamiętać? Musimy czesać puchatego psa raz w tygodniu, jeśli nie chcemy, by jego martwy włos nie pozostawał na ubraniach i meblach. W okresie linienia (dwa razy w roku) powinniśmy robić to nawet codziennie. Pomoże w tym szczotka pudlówka lub włosiana. Schipperke kąpiemy raz na kilka miesięcy, ciężko konkretnie określić częstotliwość kąpieli – najlepiej zdecydować się na nią wtedy, gdy zauważymy na psie ślady brudu. Ważne jest by po dokładnym namydleniu i spłukaniu porządnie go osuszyć, by się nie przeziębił. Jednak lista zabiegów pielęgnacyjnych na tym się nie kończy, o co trzeba dbać jeszcze? Dodatkowe zabiegi pielęgnacyjne Trzeba raz na jakiś czas kontrolować stan oczu, uszu, zębów i pazurów. Proponujemy robić to regularnie, przynajmniej raz w miesiącu. W razie potrzeby należy wyczyścić uszy specjalnymi preparatami przeznaczonymi do tego celu. Na rynku jest wiele produktów tego typu, dobrze sięgać po te sprawdzone – np. krople od Vetoquinol pomogą zwierzęciu skutecznie usunąć zalegającą u ras małych rzadziej się ścierają, dlatego powinniśmy się im dokładnie przyjrzeć raz na jakiś czas i przyciąć cążkami dla zębach schipperke może pojawiać się kamień, dlatego warto podawać psu przysmaki dentystyczne, które dobrze redukują kamień nazębny lub umyć mu zęby przy pomocy szczotki i pasty do zębów specjalnie przeznaczonej dla psów. Jeśli nie wiemy, jak konkretnie wykonać dany zabieg, warto zapytać się o radę lekarza weterynarii. Jakie usposobienie mają te małe psy? Schipperke podobnie, jak nieco większy kuzyn czarny owczarek belgijski doskonale sprawdza się w roli stróża. Rozmiar to nie wszystko – ten żywiołowy psiak ma swoje dobre i złe strony. Opowiemy o nich trochę więcej. Jaki schipperke ma stosunek do bliskich? Schipperke jest bardzo czuły względem swoich opiekunów. Lubi czułości i pieszczoty, a zabawy z nim to prawdziwa przyjemność. Ten milusiński uwielbia kontakt z najbliższymi i źle znosi rozłąkę. Dzieci odnajdą w nim dobrego przyjaciela w harcach i wygłupach – muszą być jednak nauczone delikatnego obchodzenia się z psem. Mimo iż pies schipperke jest przywiązany do swoich opiekunów, to chęć pogoni za interesującym go obiektem może okazać się silniejsza – trzeba uważać na jego instynkt łowiecki i na spacerach trzymać go na smyczy, w przeciwnym wypadku może uciec. A jak traktuje obcych? Czy zaakceptuje obcych ludzi i zwierzęta? Schipperke to mały puchaty piesek, jego niewinny wygląd potrafi zmylić. To doskonały stróż i opiekun – pilnuje terytorium i jest w stanie zareagować, kiedy ktoś na nie wkroczy, z całą pewnością obszczeka intruza. Jest życzliwy jedynie dla ludzi, których akceptuje opiekun. Będzie dobrym kompanem dla innych psów i kotów, pod warunkiem, że od małego zapewni mu się kontakt z różnymi zwierzakami. Co oprócz tego warto wiedzieć o psach tej rasy? Ulubione formy aktywności czarnego psa rasy schipperke Pies schipperke nie znosi nudy i stagnacji, mimo skłonności do ucieczek, trzeba czasem go spuścić ze smyczy na otwartym terenie i pozwolić mu się wybiegać. Ciągłe siedzenie w domu może spowodować, że sam zacznie szukać sobie ciekawego zajęcia i zacznie niszczyć rzeczy – trzeba mu zapewnić rozrywkę. To bardzo aktywny zwierzak, dlatego chętnie spróbuje swoich sił w różnych sportach dla psów. Schipperke – wychowanie Schipperke to niewielki czarny pies, rasa ta nadaje się na pierwszego pupila. Jednak przyszły opiekun musi nauczyć go zasad panujących w domu i zapewnić odpowiednie warunki do życia – opowiemy, jak to zrobić. Jakich akcesoriów potrzebuje ten mały puchaty piesek? Schipperke po intensywnym spacerze potrzebują wygodnego miejsca do odpoczynku. Zakup legowiska to dobry pomysł, by podarować tym małym psom odrobinę własnej przestrzeni. Wybór jest naprawdę duży, wszystko zależy od preferencji naszego pupila. Jeśli upodobał sobie leżenie na miękkim posłaniu warto, byśmy wybrali poduchy dla psów; natomiast, jeżeli woli odpoczywać na twardszym podłożu, możemy wybrać specjalne maty – łatwo się je czyści, szybko się składają i zajmują mało miejsca w bagażniku, zatem nadają się do podróży. Oprócz podstawowych akcesoriów przydatnych podczas spaceru, takich jak smycz i obroża, by zabezpieczyć małego uciekiniera, możemy zainwestować w adresówkę (to blaszka z danymi właściciela), dzięki niej jest większa szansa na odnalezienie zaginionego pupila. Poza tym ważne jest jeszcze miejsce, w którym czarnemu psu rasy schipperke przyjdzie żyć. Miejsce do życia dla schipperke Te małe psy nie mają specjalnych wymagań odnośnie tego, gdzie przyjdzie im mieszkać. Ze względu na rozmiary, dobrze będzie im się żyło zarówno w mniejszych mieszkaniach, jak i dużych domach. Mimo wszystko właściciele ogrodzonych posesji muszą pamiętać o wyprowadzeniu ich na regularne spacery, by mogły pobiegać po otwartej przestrzeni. Trzeba również brać pod uwagę fakt, że te puchate psy swoim szczekaniem mogą uprzykrzać życie sąsiadom mieszkającym za ścianą. Posłuszny czworonóg to taki, który ufa swojemu opiekunowi. Podstawą zaufania jest stworzenie więzi, co zrobić, by skutecznie ją zbudować? Jak stworzyć bliską więź z miniaturową wersją czarnego owczarka belgijskiego? Nic tak nie umacnia więzi z ukochanym opiekunem, jak wspólna zabawa. Schipperke to aktywny psiak, dlatego z całą pewnością ucieszy go jogging lub psoty z ulubioną zabawką. Możemy przebierać wśród piłeczek, szarpaków, frisbee i innych akcesoriów tego typu. Zakup zabawek to dobra opcja, jeśli musimy zostawić pupila samego w domu – rozładują stres i zabiją nudę. Szkolenie małych psów rasy schipperke Schipperke łatwo poddaje się szkoleniu podobnie, jak owczarek belgijski. Ten czarny pies bywa uparty i niezależny. Podpowiemy, jak postępować, by schipperke był dobrze ułożonym czworonogiem. Nauka posłuszeństwa Tym małym psom zdecydowanie przyda się nauka posłuszeństwa. Jeśli zwierzak będzie się nas słuchał, dalsze szkolenie powinno przebiegać bez większych problemów. Możemy sami nauczyć schipperke podstawowych komend lub skorzystać z usług profesjonalnej psiej szkoły. Tu ważną rolę odgrywa konsekwencja oraz komfort czworonoga podczas szkolenia (musimy pilnować, by nie był zbyt głodny, przejedzony lub zmęczony). W przypadku tej rasy istotna jest umiejętność przywoływania psa, ponieważ ma skłonność do ucieczek. Schipperke musi być zdyscyplinowany, właściwe zachowanie najlepiej egzekwować przy użyciu pozytywnych metod szkoleniowych, co się na nie składa? Nagradzanie za posłuszeństwo Te psy to małe łakomczuchy, dlatego świetną motywacją podczas szkolenia, mogą okazać się smaczki treningowe. Ich wybór jest duży – jednak powinniśmy je dawkować racjonalnie. Dzienna porcja powinna stanowić maksymalnie 10 % zapotrzebowania energetycznego. Na początek przysmaków będziemy potrzebować naprawdę dużo, z czasem możemy zastąpić je pieszczotami lub aktywnością, którą zwierzak lubi najbardziej. Psie sporty dla schipperke Schipperke to bardzo energiczny czworonóg, sprawdzi się w wielu dyscyplinach sportowych stworzonych dla psów, agility – pies i człowiek muszą być zgraną drużyną. Schipperke pokonuje wyznaczony tor przeszkód, a opiekun musi go bezbłędnie przez niego przeprowadzić (stosując komendy słowne). Ważna jest zwinność i dobra kondycja frisbee – sport ten polega na tym, że pies łapie dysk rzucany przez opiekuna; tu liczy się technika – ważne są umiejętności zarówno psa, jak i jego właściciela. Do tego celu potrzebujemy odpowiednich akcesoriów. Akcesoria dla psa Aby zacząć trenować dog frisbee, nie musimy od razu używać profesjonalnego sprzętu, na początek możemy zakupić zwykłe frisbee lub inne psie zabawki, które pies będzie mógł aportować z łatwością. Musimy pamiętać, by produkty te były dostosowane do rozmiarów czworonoga. Schipperke – hodowla idealna W Polsce nie ma wielu hodowli tego czarnego psa, rasa schipperke nie cieszy się w naszym kraju dużą popularnością. Opowiemy, na co zwrócić uwagę, żeby nie paść ofiarą pseudohodowców. Metryka i rodowód Metryka to dokument potwierdzający przynależność psa do danej rasy. Zawiera informacje na temat urodzenia szczeniaka i powinien być wydawany razem z maluchem. Jeżeli hodowca z jakiegoś powodu nie chce nam go dać, prawdopodobnie jest to osoba zajmująca się nielegalną hodowlą shipperke, olx i inne portale ogłoszeniowe muszą być przez nas sprawdzane pod tym kątem. Wcześniej powinniśmy zadzwonić i zapytać się o możliwość wydania takiego dokumentu. Rodowód nie jest tym, co metryka. Wyrabiamy go wtedy, gdy chcemy założyć własną hodowlę lub wystawiać psa w pokazach. Zawiera informacje o czterech pokoleniach wstecz. Pamiętajmy, że bez metryki nie da się wyrobić rodowodu. Pomoc w wyborze szczenięcia i porady na temat rasy Małe psy rasy schipperke rzadko występują w naszym kraju i na szczenię z miotu trzeba czekać dość długo. Dlatego decyzja o nabyciu tego czworonoga musi być przemyślana. Na początku musimy przeanalizować wszystkie plusy i minusy posiadania psa, jakim jest schipperke, szczeniaki tej i każdej innej rasy posiadają zbiór stałych cech charakteru. Dobry hodowca na pewno udzieli informacji odnośnie specyfiki charakteru tych zwierząt. Może także zapytać o nasz tryb życia i doradzi, czy schipperke to pies dla nas. Udzieli także wskazówek na temat pielęgnacji, żywienia i chorób, które mogą zaatakować tego psa. Dorzuci też wyprawkę w postaci karmy, obroży i zabawki. “Schipperke – olx” – wystrzegaj się pseudohodowli! Obecnie ciężko znaleźć ogłoszenia sprzedaży schipperke, olx to jeden z portali ogłoszeniowych, na którym możemy szukać dostępnych ofert sprzedaży. Powinniśmy być jednak ostrożni i nie dać się oszukać. Musimy sprawdzić, jakie warunki są zapewniane maluchom i im matce. Jeśli szczenięta z miotu są agresywne lub lękliwe, prawdopodobnie nie są odpowiednio socjalizowane. Nierasowe psy nigdy nie będą spełniać naszych oczekiwań względem danej rasy. Zdrowie schipperke Postaramy się przybliżyć plusy i minusy zdrowia naszego czarnego psa, rasa ta jest zaliczana do długowiecznych. Generalnie pies schipperke cieszy się dobrym zdrowiem. Może się zdarzyć, że zachoruje – opowiemy, jakie są choroby typowe dla tej rasy. cukrzyca – ma podłoże genetyczne, niektórzy przedstawiciele tej rasy mogą na nią zapadać. Zazwyczaj chorują psy starsze. Choroba ta objawia się zarówno w wyglądzie, jak i samopoczuciu zwierzęcia. Pies jest ospały, osłabiony, ma duże pragnienie i często wydala mocz, szybko traci na wadze mimo że je dużo. Aby zdiagnozować cukrzycę, niezbędne jest zbadanie krwi i moczu czworonoga. Niestety jest ona nieuleczalna. Wtedy należy podawać temu małemu psu insulinę zgodnie z zaleceniami lekarza. Ważne jest kontrolowanie poziomu cukru we krwi oraz nadzorowanie wagi. Trzeba stosować również odpowiednią dietę, warto podawać psu karmy weterynaryjne zgodnie z zaleceniami lekarza. Dobrze sprawdzą się te od producenta Royal Canin, ponieważ skutecznie ogranicza poziom glukozy we krwi psa. oligodoncja – to wada objawiająca się tym, że czworonóg nie ma więcej niż sześciu zębów. Oczywiście podobnie, jak ludziom, u psów również zachodzi wymiana zębów mlecznych na stałe. Zwierzę powinno mieć kompletne uzębienie ok. 7 miesiąca życia. dysplazja mieszkowa czarnych włosów – może prowadzić nawet do całkowitego wyłysienia psa. Początkowo sierść czworonoga staje się matowa. Czarne włosy stopniowo wypadają i nie odrastają, aż pies staje się całkowicie łysy. Skóra jest przesuszona, a na jej powierzchni powstają krosty. Schorzenie to jest nieuleczalne, ale w żadnym stopniu nie zagraża zdrowiu i życiu czworonoga. W codziennej pielęgnacji warto używać szamponów nawilżających. Żywienie małych psów rasy schipperke Pies schipperke nie jest zbyt wybredny, jeśli chodzi o odżywianie. Nałożone jedzenie w mig znika z miski. Czworonóg nie ma tendencji do tycia, ponieważ należy do psów aktywnych. Zbilansowana dieta stanowi ważny element jego życia. Z poniższego tekstu dowiecie się, jak zadbać o prawidłowe żywienie schipperke. Dostępne sposoby żywienia Schipperke możemy karmić gotowymi karmami dostępnymi w sklepach. Pamiętajmy, by wybierać takie o obniżonej zawartości cukru, ponieważ pies ten może chorować na cukrzycę. Oprócz tego w składzie powinna znaleźć dużo białka, zbóż musi być jak najmniej. Do wyboru mamy także stosowanie diety BARF, która polega na podawaniu surowego mięsa dobrej jakości. Musimy jednak pamiętać, że przy tej metodzie żywienia trzeba stosować dodatkową suplementację i zapytać o szczegóły lekarza weterynarii lub psiego dietetyka. Jak karmić szczeniaka, a jak dorosłego psa? Organizm małego psa potrzebuje do prawidłowego rozwoju więcej składników odżywczych, niż dorosły schipperke. Szczeniaki mają delikatne żołądki, dlatego warto podawać im karmy lekkostrawne – w tym przypadku dobrze sprawdzą się te z mięsem drobiowym. Maluch dobrze je strawi, poza tym jest bogate w białko i tłuszcze, które są niezbędne szczeniakowi. Dorosłym psom możemy podawać karmy z wieprzowiną, wołowiną lub jagnięciną. Ważne, by zawierały odpowiednią ilość białka, tłuszczów i węglowodanów. Jak żywić psy małych ras? Żywienie psów różni się w zależności od ich wielkości. Do ras dużych zalicza się owczarka belgijskiego, czarny schipperke to niewielki czworonóg – właśnie dlatego jego dieta będzie wyglądała nieco inaczej. Małe rasy mają większe zapotrzebowanie energetyczne i mniejsze żołądki, dlatego powinniśmy dawać im minimum trzy posiłki dziennie. Psy wielkości schipperke osiągają dojrzałość nieco szybciej, niż duże rasy. Właśnie dlatego po ukończeniu 8 miesiąca życia można stopniowo zacząć im podawać karmę dla dorosłych psów. Wielkość granulek musi być dostosowana do wielkości pyszczka psa, by mógł je wygodnie gryźć. Schipperke – cena za psa i inne wydatki W Polsce ciężko nabyć psa, jakim jest schipperke, hodowla zajmująca się tymi zwierzętami chce niemałą cenę za jego nabycie. Szczenię kosztuje od 3500 tysięcy złotych wzwyż. Do tego należy doliczyć także inne wydatki, o których opowiemy tutaj trochę więcej. Schipperke – cena w ujęciu miesiąca Do miesięcznych wydatków warto zaliczyć takie produkty, jak: karma, smaczki, worki na nieczystości. Zapłacimy za nie od 150 do 200 zł. Oprócz tego musimy zainwestować także w artykuły, które trzeba wymieniać jedynie raz na jakiś czas, co do nich należy? Schipperke – koszt w ujęciu rocznym Smycz, obroża, adresówka, dwie miski (na jedzenie i picie), legowisko, szampony, szczotki – to produkty, których nie może zabraknąć w wyprawce psa. Za wszystkie akcesoria zapłacimy około od 500 do 700 zł. Cena zależy od jakości, a także tego, jak często będziemy wymieniać dana rzecz. Dodatkowo musimy wziąć pod uwagę również usługi, takie jak wizyty u weterynarza. Koszt uzależniony jest od tego, jak często będziemy musieli odwiedzać z naszym pupilem lekarza weterynarii, za jedną wizytę zapłacimy ok. 100 zł. Podsumowanie Opowiedzieliśmy o pochodzeniu schipperke. Dowiedzieliśmy się że owczarek belgijski i czarny mały schipperke wywodzą się z jednej linii hodowlanej. Powiedzieliśmy też o wyglądzie tego czworonoga i podpowiedzieliśmy, jak należy o niego dbać. Poruszyliśmy najważniejsze kwestie związane z wychowaniem schipperke. Hodowla, która została założona przez odpowiedzialnych ludzi to najlepszy wybór – opowiedzą oni więcej odnośnie charakteru i sposobu postępowania z tym czworonogiem. Opowiedzieliśmy o tym, jak rozpoznać dobrą hodowlę schipperke. Olx i inne portale ogłoszeniowe, na których pojawiają się oferty sprzedaży szczeniąt, muszą być przez nas dokładnie weryfikowane.

Podobnie jak inne azjatyckie rasy psów, shiba inu obdarzona jest bardzo silnym charakterem. Określana jest nawet jako „wielki pies w małym ciele”. Psy tej rasy są inteligentne, niezwykle sprytne i lubią stawiać na swoim. Ich wychowanie wymaga więc dużo konsekwencji i cierpliwości.

Przez aktualizacja dnia 18:58 Pies jak lew – skąd pochodzi mastif tybetański? © Shutterstock Mastif tybetański uważany jest przez wielu za przodka wszystkich ras molosowatych. Od stuleci ten „najlepszy pies” zamieszkiwał tereny Himalajów i był wykorzystywany do zaganiania zwierząt na pastwiskach i do stróżowania. Warunki, w jakich kształtowała się rasa oraz funkcje, jakie pełniła, znajdują do dziś odbicie w charakterze jej przedstawicieli. Mastify zamieszkiwały pierwotnie wysokogórskie tereny Himalajów. Warunki, które tam panują, są skrajnie odmienne od europejskich. Ponieważ przez większość roku dominuje niska temperatura, tybetany mają gęstą i twardą sierść, która ma chronić ciało zwierzęcia przed mrozem. Mastify hodowane w Tybecie są z reguły mniejsze i lżejsze od ich europejskich kuzynów – dzięki temu mogą sprawniej poruszać się po trudnych terenach, takich jak wąskie i śliskie półki skalne. Są zwinniejsze, bardziej mobilne i wytrzymalsze niż psy europejskie. Lew tybetański zasłynął jako towarzysz Aleksandra Wielkiego czy Czyngis-chana. Do Europy te psy trafiły dopiero w XIX wieku. W Ameryce pierwsze psy-lwy pojawiły się później – w 1958 roku przywieziono je jako prezent dla prezydenta Eisenhowera. Hodowlę rozpoczęto w Stanach w latach siedemdziesiątych XX wieku. Jak wygląda lew tybetański? Mastif tybetański to duży, masywny pies, choć ma proporcjonalną sylwetkę. Jego ogon jest zakręcony i bogato owłosiony. Mocno umięśnione tylne kończyny, szeroka głowa, krótki grzbiet i wyraźnie zaznaczony kłąb sprawiają, że wygląda niezwykle okazale i dumnie. Samce dorosłych mastifów osiągają do 66 cm wzrostu i ważą 50–80 kg. Suki są niższe (do 61 cm) i lżejsze (35–50 kg). Mimo silnej i potężnej sylwetki zwierzęta są zwinne i wytrzymałe. Mastify mają zróżnicowane umaszczenie: czarne, złote, śniade lub błękitne (wszystkie typy mogą być podpalane). Szczególnie pożądane przez hodowców i miłośników rasy są tzw. czerwone mastify. Średnia cena psa w Polsce to 3 tysiące złotych. Najdroższy mastif na świecie natomiast został sprzedany chińskiemu biznesmenowi za około 5 milionów złotych. Charakter mastifa – czy to pies dla każdego? Mastify są psami bardzo inteligentnymi, ale też niezależnymi. Właściciele powinni być konsekwentni w swoim postępowaniu z psem, systematyczni i cierpliwi, psy bowiem należy szkolić metodami pozytywnymi, w zakresie podstawowego posłuszeństwa, już od pierwszych tygodni życia. W innym przypadku zwierzęta mogą sprawiać problemy w wychowaniu. Niezwykle istotna jest ich socjalizacja. Najlepiej rozpocząć ją od uczestnictwa w zajęciach w psim przedszkolu. Przy nieprawidłowym postępowaniu mastify mogą mieć tendencje do dominacji. Mimo że mastif wykazuje się dużą niezależnością, to mocno przywiązuje się do członków rodziny i uwielbia zabawy. Jest spokojny i łagodny w stosunku do swoich właścicieli. Odpowiednio socjalizowany staje się psem rodzinnym, jednak pozostaje nieufny wobec obcych. Mastif tybetański to rasa, która przez wieki kształtowała się w wymagających warunkach. Zwierzęta są zwinne, szybkie, duże i mają silne poczucie niezależności oraz terytorializmu, dlatego nie nadają się do małych mieszkań ani do kojca. Tybetany wymagają też długich spacerów z dala od bodźców cywilizacyjnych. Powinny mieszkać z rodziną i mieć z nią stały kontakt. Zdrowie, żywienie i pielęgnacja mastifa tybetańskiego Mastify nie są zwierzętami wybrednymi, jednak powinny mieć zapewnione pełnowartościowe posiłki. Wskazana jest tzw. dieta BARF, która polega na podawaniu różnych gatunków surowego mięsa z suplementacją preparatami wspierającymi narząd ruchu. Psy mogą otrzymywać też dopasowaną do ich potrzeb karmę z dużą zawartością mięsa. Lew tybetański to pies zdrowy, silny i odporny. Rzadko choruje (najczęstsze przypadłości to dysplazja biodrowa i łokciowa). Mastify mają też tendencję do skrętu żołądka (jak w przypadku wszystkich dużych ras) oraz problemów z oczami. Z uwagi na obfity podszerstek, psy należy regularnie wyczesywać, szczególnie w okresie linienia. Mastify tybetańskie są niewątpliwie pięknymi psami, ale nie każdy może sobie na nie pozwolić. Duże rasy, które kształtowały się przez wieki w naturalnych, trudnych warunkach, wymagają nie tylko właściwego traktowania i szkolenia, ale należy im zapewnić odpowiednią ilość ruchu. Najlepiej czują się, kiedy mają zagwarantowaną otwartą przestrzeń, gdzie mogą eksplorować teren i bawić się z dala od cywilizacyjnego zgiełku. Najmniejszym psem na świecie jest Chihuahua. Chihuahua, zwane też „teacup”, ma tylko 4-6 cali wysokości i 4-10 funtów wagi. Jest znany ze swojej inteligencji, energii i temperamentu. Chihuahua są najmniejszymi psami na całym świecie, ale mimo to nadal są zabawne i bardzo przywiązane do swoich właścicieli.Najmniejszy pies na świecie to Chihuahua. Jest to najmniejszy z Wydaje się nam, że w niedużym mieszkaniu najlepiej sprawdzą się małe psy, ale nie jest to regułą. Kilka większych ras z powodzeniem może mieszkać w mniej przestronnym mieszkaniu i nie dostanie z tego powodu klaustrofobii. Nie każdy też mały pies w mieszkaniu o niewielkiej powierzchni będzie czuł się dobrze. Błędem jest zakładanie, że psy do małego mieszkania to po prostu psy małe. Rozmiar psa niekoniecznie powinien być tu kryterium. Wszystko zależy od temperamentu psa, potrzeb w zakresie ruchu oraz tego, jak dalece opiekun będzie mógł zaangażować się w jego życie. Warto też wziąć pod uwagę to, czy nasze niewielkie lokum jest w bloku, czy kamienicy i czy dysponuje balkonem. Ma to znaczenie głównie pod kątem tego, czy możemy pozwolić sobie na bardziej szczekliwą rasę, czy też nie. Idealny pies do małego mieszkania – rasy psów, które sprawdzą się nawet w kawalerce Yorkshire terier Yorkshire terier©PixabayTen około 3-kilogramowy piesek to najmniejszy z terierów. Uwielbia zabawę i bardzo zależy mu na jak największym kontakcie z opiekunem. Z tego powodu nie jest to pies dla osób nadmiernie zapracowanych, bo choć zniesie samotność, to nie będzie z tego powodu szczęśliwy. Należy do terierów, które są psami polującymi. Lubi niezależność i chce mieć „własny kawałek podłogi” – będzie zadowolony, jeśli będzie mógł wychodzić na balkon. Nie jest wymagający w zakresie spacerów. Kilkanaście intensywnych minut aktywności w ciągu dnia zazwyczaj zupełnie mu wystarcza. Trzeba pamiętać, że jest to pies alarmujący – potrafi mocno i długo szczekać, dlatego może być złym wyborem psa do bloku z cienkimi ścianami, w którym zbyt duża ilość odgłosów dochodzących z klatki schodowej może go nadmiernie pobudzać. Zdecyduj się na yorka, jeśli mieszkacie w bloku starego typu (grubsze mury), a mieszkanie, nawet jeśli jest małe, posiada balkon. Pamiętaj, że lepiej, by nie był przez 8-10 godzin sam. Bichon frise (biszon kędzierzawy) Bichon frise©PixabayŁagodne, spokojne, o umiarkowanym temperamencie i jednocześnie niewielkich gabarytów. Biszon frise to pies wprost stworzony do tego, by mieszkać ze swoim panem w niewielkim mieszkaniu i ciągle czuć jego bliskość. Źle znosi samotność, dlatego nie jest polecany do mieszkania, które pół dnia stoi puste. Biszon jest bardzo towarzyski, dlatego będzie bezproblemowym psiakiem na pełnym psów osiedlu – zaprzyjaźni się ze wszystkimi. Jego zaletą w niewielkiej przestrzeni jest też to, że mimo iż jest puchaty, to nie gubi wiele sierści. Niestety, by zachować jej kolor i zdrowie psa, wymaga ona regularnej pielęgnacji i przycinania. Zdecyduj się na biszona kędzierzawego wtedy, kiedy pracujesz z domu bądź dużo w nim przebywasz. Będzie idealny, jeśli mieszkasz na osiedlu z dużą ilością psów i chcesz uniknąć problemów z konfliktami między zwierzętami. Biszon świetnie sprawdzi się nawet w bloku ze ścianami z dykty. Więcej o rasie bichon frise przeczytasz tutaj. Mops Mops©ShutterstockMały, nieco leniwy piesek, który nie potrzebuje dużej dawki ruchu i rzadko biega po mieszkaniu, dlatego poradzi sobie nawet w ograniczonej przestrzeni. To pies, który nie może być zbyt długo sam, bo może dawać znać o swej samotności uporczywym wyciem lub szczekiem. Idealny dla osób, które większość czasu przebywają w domu – wtedy jest psem cichym i spokojnym. Jest bardzo towarzyski – świetny kompan, jeśli w twoim mieszkaniu często pojawiają się goście. Potrzebuje też wygodnego legowiska. Jest dość wybredny i na byle kocu leżeć nie będzie. Wybierz mopsa, jeśli szukasz psa do towarzystwa i możesz być z nim przez większość dnia. To pies, który będzie czuł się dobrze nawet w bardzo małym mieszkaniu. A jeśli do tego sam jesteś osobą, które nie lubi zbyt intensywnej aktywności fizycznej, to stworzycie razem parę idealną. Chin japoński Chin japoński©ShutterstockKolejny mały pies, który nie potrzebuje zbyt dużej ilości miejsca. Jest jednak energiczny i aktywny, dlatego dobrze, by nawet w małym mieszkaniu mógł sobie wytyczyć ścieżki do spacerów. Mimo dość długiej sierści, jej pielęgnacja nie jest uciążliwa, a chin dość dobrze sam dba o jej czystość. Jest towarzyski, choć woli bawić się ze zwierzętami swoich rozmiarów. Choć przywiązany do właściciela, jest w stanie znieść samotność i spokojnie spędzić czas, kiedy właściciel jest w pracy. Można go nawet nauczyć korzystania z kuwety. Lepiej jednak by nie przebywał zbyt długo sam. Możesz zdecydować się na china japońskiego, nawet jeśli twoja praca wymaga okresowych kilkugodzinnych nieobecności w domu, a ty sam nie masz ochoty poświęcać zbyt dużo czasu na pielęgnację psa, za to lubisz zabawę z psem. Chart angielski (greyhound) Chart angielski (greyhound)© PixabayWyścigowy pies w małym mieszkaniu? Jak najbardziej! Te psy, mimo iż potrzebują dużej ilości aktywności, w mieszkaniu potrafią wtopić się w róg kanapy i absolutnie nie przeszkadzać. Są niezależne i odpowiednio do tego przyzwyczajone, mogą znosić nawet kilkugodzinną samotność. Wystarczy, jeśli po powrocie do domu, opiekun zabierze je na długi i intensywny spacer, w którego trakcie pies będzie mógł się wybiegać. To dla jego samopoczucia bardzo ważne, dlatego chart angielski jest lepszym wyborem, jeśli mieszkasz na obrzeżach miasta, skąd blisko do pól i lasów. Wybierz greyhounda wtedy, kiedy możesz poświęcić mu naprawdę sporo czasu na spacery i aktywności oraz kiedy – mimo małego mieszkania – lokalizacja oferuje przestrzeń do wybiegania psa. Jamnik ©ShutterstockNiewielki, ale dynamiczny i dość głośny, dlatego jamnik to pies, którego lepiej nie kupować do mieszkania, w którym słychać, kiedy sąsiad myje zęby oraz kiedy nie ma się czasu na sporą ilość zabawy (bo ryzykujemy wtedy gryzienie przedmiotów dookoła). Jamniki to psy myśliwskie, potrzebują tropić i kopać, dlatego spacer po betonie nie wchodzi w grę. To nie jest pies, który sprawdzi się na nowoczesnych osiedlach, na których trudno o kawałek zieleni. To pies, z którym trzeba wyjść do parku lub na łąkę. Jeśli będzie wybawiony, w ciągu dnia będzie spokojnie leżał na kanapie. Wybierz jamnika, jeśli lubisz długie spacery, masz na nie wolną od betonu przestrzeń i nie przebywasz cały dzień poza domem. Cavalier king charles spaniel Niewielki, aktywny i bardzo towarzyski pies. Nie może pozostawać zbyt długo sam w domu, dlatego to rasa jedynie dla tych, którzy nie wychodzą do pracy na 10 godzin. Za to dla pracujących z domu, to pies idealny, bo szybko uczy się, kiedy jest czas na zabawę, a kiedy trzeba opiekuna zostawić w spokoju. Nie szczeka, choć może przyjąć zachowania innych, jeśli zatem będziesz mieć sąsiada ze szczekliwym psem, cavalier może zacząć go naśladować. Jest ufny – z radością powita gości i inne psy. Wybierz cavaliera, jeśli pracujesz z domu. Ten piesek zaakceptuje każdą ilość ruchu, jaką będziesz mu w stanie zaoferować. Basset hound Basset hound©PixabaySpory pies na krótkich nóżkach. To pies gończy, zatem wymaga odpowiedniej ilości ruchu i stymulacji węchowej. Zdecydowanie nie sprawdzi się wśród betonu, ale za to będzie szczęśliwy, jeśli damy mu do dyspozycji skrawek dzikiej łąki na obrzeżach miasta. Ma krótkie łapki, dlatego nie lubi chodzenia po schodach. Częste wspinaczki na 3. Pietro mogą skończyć się problemami z kręgosłupem. Dość dobrze zniesie samotność, o ile zostawisz mu zabawki do zabawy. Wybierz basseta, jeśli mieszkasz w bloku z windą, bądź na parterze. To idealny pies, jeśli jeszcze nie masz doświadczenia w opiece. Jak sprawić by pies w małym mieszkaniu czuł się dobrze? Każdy pies, niezależnie od tego, czy jest mały, czy duży i czy mieszka w domu z ogrodem, na salonach czy na 20 m2, potrzebuje: miejsca, w którym będzie odpoczywał i spał, miejsca do jedzenia, miejsca do zabawy. Przed wyborem rasy trzeba zatem zastanowić się, czy w mieszkaniu będzie miejsce na wszystkie psie utensylia. Miejsce do odpoczynku jest niezwykle ważne. Musi dawać psu poczucie bezpieczeństwa i izolacji. W małym mieszkaniu może być problem z tym, by znaleźć zaciszne i spokojne miejsce – jeśli ustawimy psi kojec w przejściu, przy korytarzu, to pies nie będzie z niego korzystał. W małym mieszkaniu bardzo dobrym rozwiązaniem dla psa jest klatka kennelowa. Nie tylko pozwala stworzyć ograniczoną przestrzeń tylko dla psa, ale będzie się idealnie sprawdzać jako psi azyl, na przykład w sytuacji odwiedzin gości (a dla psa, w dwie – trzy osoby w 30. metrowym mieszkaniu to już prawdziwa inwazja). Miejsce do jedzenia dla psa w małym mieszkaniu musi również być wybrane z rozwagą. Po pierwsze, nie może być w miejscu, gdzie psu podczas jedzenia będziemy przeszkadzać. Po drugie, miska powinna również stać w zacienionym miejscu. Po trzecie, w małych mieszkaniach, gdzie kuchnie są zazwyczaj otwarte na salon, część podłogi może być pokryta wykładziną. Miska powinna stać w takim miejscu, by nawet jeśli okaże się, że nasz pupil ma mocny instynkt i tendencje do wyrzucania jedzenia z miski, nie będzie brudził dywanu. Warto pamiętać, że niektóre psy wyrzucają jedzenie z miski wtedy, kiedy postawimy ją zbyt blisko miejsca, w którym zazwyczaj siedzimy czy stoimy – członkowie rodziny są wtedy traktowani jak inni członkowie stada, którzy mogą mieć zakusy na karmę. Postaraj się stworzyć psu miejsce do zabawy. Małe mieszkanie łatwo zagracić, dlatego by zachować maksimum przestrzeni na podłodze, wybieraj wiszące półki i szafki zamiast komód, wykorzystuj pawlacze. Im więcej rzeczy umieścisz wyżej, tym więcej miejsca będzie miał pies na zabawę. Okolica mieszkania – jak wybrać osiedle dobre dla psa? Mieszkając z psem w małym mieszkaniu, koniecznie trzeba zapewnić mu (i to niezależnie od rasy) aktywność na zewnątrz. Spacery i zabawy w których trakcie będzie nie tylko mógł rozprostować łapy, ale również zmienić otoczenie. Jeśli szukasz mieszkania do kupna bądź wynajmu i wiesz, że będziesz w nim mieszkać z psem, zwróć uwagę na to, jak wygląda okolica. Czy w pobliżu mieszka sporo psów (jeśli tak, lepiej wybrać rasę, która świetnie dogaduje się z innymi – np. biszon kędzierzawy), czy jest miejsce, by wyjść z psem na dłuższy spacer, na którym będzie mógł się czuć swobodnie (np. dzika łąka) czy tylko pięknie przystrzyżone trawniki z zakazem wstępu? Jeśli często przebywasz poza domem, zwróć uwagę czy w okolicy są przyjazne zwierzętom kawiarnie bądź sklepy, w których będziesz mógł robić zakupy, zabierając ze sobą psiaka. W Polsce takich miejsc jest na razie mało. Socjalizacja i wychowanie psa, który mieszka w niewielkim mieszkaniu Choć od danej rasy w pewnym stopniu zależy temperament i potrzeby psa, to każdy pies jest inny. Jeśli chcesz uniknąć problemów z sąsiadami, lękiem separacyjnym czy zniszczonymi rzeczami, nie wystarczy wybrać psa rasy uznawanej za cichą czy spokojną. Trzeba psa odpowiednio wyszkolić. Jeśli chcesz dowiedzieć się jak to zrobić, zapraszamy do naszego działu „szkolenie psów”. Przeczytaj również: Psy dla początkujących – jaką wybrać rasę? Pies czy suka? O wyborze szczeniaka Czy jestem gotowy na psa? Odpowiedz na te pytania! Kupno psa – na co zwrócić uwagę wybierając rasę dla siebie? Mały pies gryzie wszystko również po to, aby złagodzić ciśnienie, które odczuwa na skutek zmiany zębów. W ten sposób pies poznaje również sam siebie . Pies może wiedzieć, choć wcale nie musi, jakie będą jego zwyczaje i praktyki w miarę jak odkrywa swoje otoczenie i rozwija się w nim. Malcy i giganci w świecie psów – obie te grupy mają swoich zwolenników. Posiadanie psa wielkości cielaczka lub takiego, który mieści się w kieszeni, ma, jak to zwykle bywa, i wady, i zalety… Duży czy mały – co wybrać? Większy kosztuje więcej Karma, leki, środki na kleszcze – wszystko to kosztuje. Wielkopies jest dla osób dobrze zarabiających. Koszt trymowania airedale terriera różni się mocno od tego samego zabiegu wykonywanego na niewielkim cairn terierku. Koszt transportu pociągiem czy busem też może zależeć od wielkości – małe psiaki można czasem przewieźć gratis w transporterku. Mały pies, duży kłopot? Dużego psa trudno przemycić w miejsca, w których psy są niemile widziane, podczas gdy miniatura przynajmniej do części z nich jakoś tam się, na naszych rękach, przedostanie. No i… większość ludzi ma mniejsze opory przed sprzątaniem nieczystości zostawionych przez małego pieska niż przez psiego olbrzyma. Za to w wypadku małych psiaków istnieje zwiększone ryzyko urazów. Miniatura łatwiej się też przegrzewa i przemarza. Małe psiaki są także bardziej pobudliwe niż spokojne olbrzymy, więc mogą sprawiać większe trudności wychowawcze. Na dodatek trudno jest nie rozpieszczać takiej „laleczki”, co wcale nie jest dla pieska dobre. Mierz zamiary na siły Czasem życiowa sytuacja wymusza na nas zmianę upodobań. Z wiekiem tracimy siły i dochodzimy do wniosku, że następny pies musi być mniejszy, żebyśmy np. dali radę znosić go po schodach, gdy zachoruje. W wypadku małego psa nie jest to kłopotliwe, z dużym zwierzakiem może być wielki problem. Czasem zdarzają się jednak sytuacje odwrotne: ktoś postanawia powiększyć rodzinę i podejmuje decyzję, że psem rodzinnym będzie jakiś spokojny i cierpliwy wielkopies, a nie nerwowa i nieprzepadająca za dziećmi miniaturka. Bo małe dziecko i maleńki pies to źle dobrana para! Duży czy mały – czym się różnią poza wagą i wzrostem W małym ciałku różne procesy zachodzą szybciej niż w dużym. Jak to wygląda w praktyce? Oddech Liczba oddechów u psów wynosi 15–30 na minutę, przy czym wielkopsy są bliższe dolnej granicy. Oczywiście te liczby dotyczą oddychania odpoczywającego zwierzaka, a nie tego, który dopiero co przebiegł tor agility. Tętno Także i tętno różni się w wypadku różnych psich gabarytów. Przyjmuje się, że u dużego dorosłego czworonoga wynosi ono od 60 do 140 uderzeń na minutę. Dzielne serduszko psiego maleństwa może zaś łomotać o wiele szybciej – w niektórych sytuacjach nawet do 180 uderzeń na minutę! Temperatura Jak w wypadku pozostałych życiowych parametrów mały organizm ma wyższą temperaturę niż większy. Można założyć, że psia temperatura wynosi od 38 do 39 stopni C, przy czym u psich maluchów zaczyna się od 38,4 stopni C. Wydalanie Szybsza przemiana materii, niewielka pojemność pęcherza – nie spodziewajmy się cudów wytrzymałości, jeśli chodzi o czynności fizjologiczne u miniaturek. Mikropsy potrzebują częstszych spacerów i wcześniejszych pobudek! Warto zdawać sobie z tego sprawę i nie iść na łatwiznę, używając kociej kuwety. Spacerowe wojenki Zdarza się, że miłośnicy dużych psów mają pretensje do właścicieli mikropsów, i odwrotnie. O co chodzi? Groźne, straszne, bez kagańca Oj, nasłuchają się czasem właściciele psich olbrzymów! O dziwnych upodobaniach do posiadania „bydląt” i innych – często bardzo niesprawiedliwych – wymówek. Opiekunowie miniatur bywają nieco przewrażliwieni, ale trzeba ich zrozumieć, bo w starciu z dużym psem ich maluch nie ma szans. Irytujące dziamgacze Lepiej nie mówić, jaką opinię miewają o małych pieskach właściciele dużych. To prawda, że dość często możemy zobaczyć w parku czy na ulicy scenę histerycznego obszczekiwania dużego psa przez biegającą naokoło (niestety – najczęściej luzem) miniaturkę. Oczywiście takie zachowanie wynika ze strachu, jakie w psim karzełku wzbudził ogromny pies idący nieopodal, ale to nie znaczy, że można małemu pozwalać na takie reakcje. Tak, tak: właściciele miniaturowych piesków często nie myślą o ich dobrym wychowaniu, wymagając zarazem, żeby otoczenie brało na siebie odpowiedzialność za ich bezpieczeństwo. Dobra wiadomość jest taka, że jednak ta mentalność się powolutku zmienia i na szkoleniach coraz częściej widuje się osoby z małymi kundelkami, yorkami czy maltańczykami. Warto malca wychować! A jednak przyjaźń! Ludzie budują podziały, a psy? One się najczęściej świetnie dogadują! Oczywiście różnica wzrostu bywa trochę niebezpieczna, ale jeśli zwierzaki nie są skonfliktowane, to zwykle tworzą zgrane stado, w którym poczciwymi olbrzymami zarządza najmniejszy, ale najbardziej wojowniczy zwierzak. Podczas spaceru najczęściej mikropieski namierzają i lokalizują cel, żeby potem wysłać do jego zniszczenia swoich dużych przyjaciół, a same przyglądają się z boku. Autor: Paulina Łukaszewska . 51 413 226 196 393 309 28 401

jak wygląda mały pies